Άρθρο της Μαρίας Απατζίδη για την εμπορευματοποίηση των απορριμμάτων

Η εμπορευματοποίηση των απορριμμάτων σημαίνει καταστροφή του αέρα και του νερού μας

Μαρία Απατζίδη
Βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25

Το νομοσχέδιο που ψήφισε η κυβερνώσα παράταξη στις 20 Ιουλίου εμπορευματοποιεί δραστικά τη διαχείριση των απορριμμάτων, παραδίδοντάς την σε ισχυρούς ιδιώτες με
ευνοϊκούς όρους. Χρησιμοποιεί ως προπέτασμα τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την ανακύκλωση, προκειμένου να εξυπηρετήσει τρία κυρίως είδη συμφερόντων:

α) Τις εταιρίες που θα κερδίσουν από την καύση των απορριμμάτων
β) τις εταιρίες εμφιάλωσης νερού
γ) τις εταιρίες
που θέλουν να βρουν τρόπο να παρακάμψουν τη νομοθεσία για την οικοδόμηση.

Οι πολίτες θα χρηματοδοτούν μέσω προστίμων την υποβάθμιση της ζωής τους

α) Ως προς το πρώτο ζήτημα, το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ίδια η καύση, όσο το μέγεθος της καύσης και ότι θα καίγονται πολλαπλάσιες ποσότητες αποβλήτων σε σχέση με το
παρελθόν. Και μάλιστα θα υπάρχουν πρόστιμα προς τους δήμους και εντέλει προς τους πολίτες, αν δεν παρέχονται αυτές οι υπερβολικά μεγάλες ποσότητες απορριμμάτων, για να
γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας και να παραχθούν τα R.D.F. (Refuse-Derived Fuel), δηλαδή τα καύσιμα από απορρίμματα. Αυτό συμβαίνει επειδή η δυναμική είσοδος του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση των απορριμμάτων σημαίνει ότι θα υπάρχει και εδώ κερδοσκοπία. Και όποτε δεν ικανοποιείται αυτή η εξαγωγή κέρδους, θα τη χρηματοδοτούν οι δήμοι και εντέλει οι πολίτες μέσα από πρόστιμα, σύμφωνα με το νεοδημοκρατικό σλόγκαν της «ατομικής ευθύνης», που εντέλει σημαίνει να πληρώνουν οι πολλοί και να κερδοσκοπούν οι λίγοι ισχυροί.
Το πνεύμα του νομοσχεδίου είναι να ορίζονται υπέρογκες υποχρεώσεις για τους δήμους, με αυστηρές χρηματικές ποινές, οι οποίες εφόσον δεν μπορέσει να υπάρξει ανταπόκριση, λόγω
πλημμελούς οργάνωσης, θα μεταφερθούν στους απλούς δημότες.

Ενώ αφαιρούνται από τους δήμους αρμοδιότητες και η δυνατότητα λήψης αποφάσεων, τους φορτώνονται δημοτικά τέλη. Παρόμοια λογική είχαμε δει και σε πρόσφατη τροπολογία που είχε εισαχθεί σε νομοσχέδιο για κύρωση συμφωνίας με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και η οποία προωθούσε την είσοδο των ιδιωτών στη διαχείριση των υδάτων και συγκεκριμένα, του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.), που σχετίζεται άμεσα με την ασφάλεια της ποιότητας του νερού. Και ακριβώς επειδή δεν επιτρέπει το Συμβούλιο της Επικρατείας την ευθεία πώληση των πλέον βασικών αγαθών, όπως το νερό, η κυβέρνηση επιλέγει την οδό των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.). Δηλαδή ενός σχήματος, όπου το δημόσιο πληρώνει, καταβάλλει τα κόστη και εγγυάται τα δάνεια, ενώ ο ιδιώτης απλώς εισπράττει, αυξάνοντας εκθετικά τις τιμές.

Τώρα ολοκληρώνεται το έγκλημα με το ξεπούλημα του Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας (Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε.) σε κερδοσκοπικά funds χωρίς τεχνογνωσία στη διαχείριση δικτύων. Υποβάθμιση, λοιπόν, της ποιότητας του νερού αλλά και του αέρα λόγω των ιδιωτικοποιήσεων στην Ε.ΥΔ.ΑΠ., στον ηλεκτρισμό και στη διαχείριση των απορριμμάτων είναι το ζοφερό μέλλον που περιμένει τον ελληνικό λαό, ο οποίος και θα πληρώνει με δικά του λεφτά από πρόστιμα τα εγχειρήματα αυτά και θα
υποθηκεύει την υγεία του και την υγεία των επερχόμενων γενεών.

Το άλλο σχετικό πρόβλημα είναι ότι στη χώρα μας εντέλει καίγονται υπερβολικά μεγάλες ποσότητες πλαστικού, το οποίο επιβαρύνει δυσανάλογα το περιβάλλον και την υγεία
των πολιτών με τη συσσώρευση διοξινών στον οργανισμό τους, καθώς νομιμοποιούνται οι σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων. Αυτό σημαίνει ότι τα απόβλητα συμπιέζονται με
τρόπο που θα χάνεται η δυνατότητα ανάκτησης ανακυκλώσιμου υλικού, οπότε και η καύση δεν γίνεται ύστερα από την κατάλληλη διαλογή του τι πρέπει να καεί και τι όχι.

β) Ως προς τον δεύτερο τύπο συμφερόντων, καταργείται η υποχρέωση των εταιρειών εμφιάλωσης να αξιοποιούν επαναχρησιμοποιούμενες φιάλες κατά το 30% περίπου, το οποίο
συνιστά μια οπισθοδρόμηση, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για δήθεν προοδευτική ευρωπαϊκή νομοθέτηση.

γ) Ως προς το τρίτο ζήτημα, είναι χαρακτηριστικό ότι με το νομοσχέδιο περί απορριμμάτων, που ψήφισε η κυβερνώσα παράταξη, μπορεί να υπάρξουν λαθροχειρίες στο
πώς θα αδειοδοτούνται έργα στις περιοχές Natura με αψήφηση των τοπικών φορέων, όπως τα δασαρχεία. Προβλέπεται μία έμφαση στις κεντρικές υπηρεσίες για τις αδειοδοτήσεις, με τρόπο που εγείρονται ζητήματα αξιοπιστίας. Σκανδαλώδες είναι ειδικά το άρθρο 119 του νομοσχεδίου περί απορριμμάτων, που ψήφισε η κυβερνώσα παράταξη, όπου προβλέπεται ότι
μπορούν να αλλάξουν οι συντελεστές δόμησης ανάλογα με τη χρήση ενός μεμονωμένου οικοπέδου. Το γεγονός αυτό εισάγει την πλήρη αναρχία, η οποία θα βοηθήσει τη
ρουσφετολογία, τις διευκολύνσεις ημετέρων και τη σαλαμοποίηση των περιοχών Natura. Χωρίς υπερβολή, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το εν λόγω άρθρο συνιστά την επίσημη
θεσμοποίηση του ρουσφετιού!

Καταστροφικός για όλη την Αττική ο Χ.Υ.Τ.Α. Γραμματικού

Και δεν μπορούμε εδώ να ξεχάσουμε τη συμπεριφορά της παρούσας κυβέρνησης σε ένα θέμα που απασχολεί άμεσα την πόλη της Αθήνας. Πάνω από 70 σύλλογοι και φορείς της
Ανατολικής Αττικής μαζί με χιλιάδες κατοίκους της περιοχής έχουν εναντιωθεί σθεναρά εδώ και χρόνια στην κατασκευή Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Διαχείρισης Αποβλήτων
(Ο.Ε.Δ.Α.) – Χ.Υ.Τ.Α. στο Γραμματικό, στον δήμο Μαραθώνα, στη θέση Μαύρο Βουνό, η οποία προβλέπεται να επεξεργάζεται 80.000 τόνους απορριμμάτων τον χρόνο. Πρόκειται για
έναν καθαρό παραλογισμό: Ένας Χ.Υ.Τ.Α. μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη θάλασσα του Ευβοϊκού, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη Λίμνη Μαραθώνα, ακριβώς δίπλα σε περιοχή
Natura, καθώς και δίπλα στον εύφορο κάμπο του Μαραθώνα και σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων από σεισμογενές ρήγμα και ενώ οι ειδικοί έχουν γνωματεύσει για την 3
αποδεδειγμένη υδατοπερατότητα των πετρωμάτων, την υπόγεια υδροφορία και τη γεωμορφολογία του χώρου με την ύπαρξη ρέματος, η οποία με βεβαιότητα θα οδηγεί τα υγρά
στραγγίσματα κατευθείαν στη θάλασσα.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμαστε δύσπιστοι απέναντι σε μια κυβέρνηση, η οποία προωθεί παρόμοια έργα επικίνδυνα και παράνομα, όπως προκύπτει από τις αναφορές των Επιθεωρητών
Περιβάλλοντος και την ανυπαρξία επίκαιρης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.). Σε μια περιοχή που είναι γεμάτη με αρχαιολογικά ευρήματα, που πολλά έχουν ήδη
καταστραφεί, ενώ η διαπερατότητα των εδαφών θα επιτρέψει στα στραγγίσματα να ρυπάνουν, σύμφωνα με τους ειδικούς, όχι μόνο το υπέδαφος και τη θάλασσα, αλλά ακόμη και
τα νερά της λίμνης του Μαραθώνα. Σχεδιασμοί, όπως αυτός του Χ.Υ.Τ.Α. στο Γραμματικό, μας κάνουν άκρως επιφυλακτικούς για το πώς θα δίνονται στο μέλλον οι αδειοδοτήσεις σε
περιοχές Natura, για τις οποίες αφήνει άκρως επικίνδυνα παραθυράκια το παρόν νομοσχέδιο.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση ξεχνά το Μάτι, τον πόνο του οποίου είχε εκμεταλλευτεί προεκλογικώς. Παίρνει παράταση για ένα έτος η παράδοση του πολεοδομικού σχεδίου για τις
πληγείσες περιοχές. Προεκλογικώς, ο πρωθυπουργός είχε δεσμευτεί για μια λύση εντός ενός έτους. Τώρα θα πρέπει να περιμένουμε τρία έτη μετά τις εκλογές και να είμαστε ακόμη
αβέβαιοι.

Δυστυχώς, με τη νομοθετική της δράση η κυβέρνηση ολοκληρώνει την εμπορευματοποίηση των αποβλήτων, εντάσσοντας και τα απορρίμματα στην εντατική
εκμετάλλευση από ιδιώτες, είτε ως καύσιμα, είτε ως φτηνά υλικά, με πλήρη αδιαφορία για την οικολογική και υγειονομική καταστροφή. Την ίδια ώρα που για τους πιο αδύναμους πολίτες
επιφυλάσσονται μόνο πρόστιμα, αφενός για να επιβραβευτεί η ατομική ευθύνη που στην πραγματικότητα είναι το άλλοθι για την κρατική ανεπάρκεια, και, αφετέρου, για να
χρηματοδοτηθούν και με αυτόν τον τρόπο οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης υπέρ των
προνομιούχων ιδιωτών.