Λαϊκή Συσπείρωση Διονύσου: Η Δημοτική Αρχή οφείλει να καταγγείλει τη μετακύλιση της ευθύνης της πυροπροστασίας στους πολίτες

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ…. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ

Παρά τους κυβερνητικούς κάθε φορά ισχυρισμούς πως ο κρατικός μηχανισμός είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις φωτιές του καλοκαιριού, οι κάτοικοι του Δήμου μας γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόλις ξεσπάσει πυρκαγιά, όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί θα πέσουν στο κενό. Κάθε πυρκαγιά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αν εξασφαλίζονταν οι προϋποθέσεις υλοποίησης ενός σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού, σε επιστημονική βάση, στο πλαίσιο της συνολικής και ολοκληρωμένης διαχείρισης και προστασίας των δασών, που θα έδινε βάρος στην πρόληψη και θα εξασφάλιζε την ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών σε χρηματοδότηση, προσωπικό, υποδομές.

Κάτι τέτοιο όμως δεν εφαρμόζεται και γι’ αυτό είμαστε μάρτυρες κάθε χρόνο τεράστιων καταστροφών σε δάση και λαϊκές περιουσίες. Το κράτος ουσιαστικά “αποποιείται” τις ευθύνες του, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός πέρυσι με δηλώσεις του ξέκοψε κάθε συζήτηση για προστασία του φυσικού πλούτου λέγοντας ότι “έχουμε περιορισμένους πόρους”. Σε αυτή τη λογική, με τον ανύπαρκτο σχεδιασμό αντιπυρικής προστασίας και πολιτικής προστασίας, από έναν επιλεκτικά “ανίκανο” κρατικό μηχανισμό σε ό,τι έχει να κάνει με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, έρχεται η υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/55904/2019/19-05-2023 κοινή απόφαση Υπουργών της Κυβέρνησης και στη λογική του “πάμε κι όπου βγει”, αποθεώνοντας το αφήγημα της ατομικής ευθύνης, μεταφέρει στους ιδιοκτήτες σπιτιών που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε δάσος, την ευθύνη της προστασίας των σπιτιών τους σε περίπτωση πυρκαγιάς στο δάσος.

Η συγκεκριμένη ΚΥΑ υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών, στην έκδοση με δικά τους έξοδα “Εντύπου Αξιολόγησης Επικινδυνότητας και Τεχνικής Έκθεσης αρμόδιου τεχνικού επιστήμονα”, καθώς και στη λήψη όλων των μέτρων που προβλέπουν οι διατάξεις όπως “….στην πρόσβαση στο ακίνητο, στη δημιουργία ζωνών προστασίας, στην αποθήκευση υλικών, στον τακτικό καθαρισμό και στην εκπόνηση Σχεδίου Προετοιμασίας Εκκένωσης…”.

Με λίγα λόγια , το κράτος μεταφέρει όλη την ευθύνη στους ιδιοκτήτες αυτών των σπιτιών, λέγοντάς τους κατάμουτρα ότι “αφού το δάσος θα καεί αργά ή γρήγορα με την πολιτική προστασίας που εφαρμόζω, κάνε ότι νομίζεις για να προστατέψεις το σπίτι σου και μη μου ζητάς ευθύνη αν μαζί με το δάσος καεί και το σπιτικό σου, εγώ θα παρακολουθώ και αν δεν συμμορφώνεται θα σου βάζω πρόστιμα”. Στην ίδια ΚΥΑ οι δήμοι καλούνται “…να καταχωρίζουν σε ειδικό μητρώο τα εν λόγω σπίτια, να συγκροτήσουν τριμελείς επιτροπές, να μεριμνήσουν….. για την έγκαιρη εκπόνηση Εντύπου Αξιολόγησης Επικινδυνότητας και Τεχνικής Έκθεσης…”.

Φορτώνονται δηλαδή με επιπλέον αρμοδιότητες, τη στιγμή που οι ενισχύσεις των δήμων σε κρατική χρηματοδότηση και προσωπικό συνεχώς μειώνονται. Η δασοπροστασία πλέον εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα χρηματοδότησής της από τον εκάστοτε δήμο. Καθώς η χρηματοδότηση των δήμων μέσω των ΚΑΠ μειώθηκε πάνω από 60%, οι μεγάλες δαπάνες των πραγματικών αναγκών της Αντιπυρικής Προστασίας επιβαρύνει μέσω της δημοτικής φορολογίας περισσότερο τον ίδιο τον λαό. Όσον αφορά την ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη για περίπτωση φωτιάς στην οποία έχουν προχωρήσει οι περισσότεροι κάτοικοι του Δήμου Διονύσου καταλαβαίνουμε όλοι ότι είναι στον αέρα γιατί όταν θα γίνει η πυρκαγιά και όταν θα καούν τα σπίτια θα έρθει η ασφαλιστική και θα πει ότι δεν θα σε αποζημιώσω γιατί με βάση την εγκύκλιο αντιπυρικής προστασίας δεν έχεις κάνει όσα ορίζει ο νόμος. Για αυτό ακριβώς το λόγο ο δήμος, ο οποίος σήμερα καλείται να παίξει το ρόλο του κλητήρα και του διαμεσολαβητή των αιτήσεων μεταξύ κράτους και πολίτη όχι μόνο επιβάλλεται να μην μπει σε αυτή τη διαδικασία αλλά να καταγγείλει τόσο στην ΚΕΔΕ όσο και στην κυβέρνηση ότι αυτός ο νόμος πρέπει να καταργηθεί γιατί έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα ενάντια στον πολίτη και σε όφελος των ασφαλιστικών εταιριών.

Λαϊκή Συσπείρωση Διονύσου